Wij zien ieder mens, ongeacht wie hij is, vanuit welke achtergrond, of welke moeilijkheden waarmee hij te kampen heeft, als een sociaal wezen. Een sociaal wezen dat alleen gelukkig kan worden en zich verder kan ontwikkelen in relatie met de mensen om zich heen. Daarbij vinden we het belangrijk dat ieder mens zich thuis voelt in zijn omgeving, dat ieder mens zich verbonden voelt met de plaats waar hij woont en werkt en dat hij deel uitmaakt van de culturele wereld om zich heen. Dit vormt dan ook de basis waarop onze zorg georganiseerd is.

o   De gemeenschap

Titurel vormt een woon- werkgemeenschap, die bestaat uit cliënten, die bij ons wonen en/of werken of ambulante woonbegeleiding krijgen, medewerkers, gezinshuisouders en vrijwilligers. Samen ‘zijn‘ we Titurel: iedereen kent elkaar, maakt samen plannen en onderneemt activiteiten. Soms met de hele groep, soms met een paar mensen. Dit doen we op basis van gelijkwaardigheid en respect, met aandacht voor wat ieder nodig heeft, rekening houdend met elkaars behoeften en beperkingen.

De groep is gemêleerd van karakter: mensen met heel verschillende zorgvragen, zorgbehoeften, leeftijd en achtergrond vormen één gemeenschap. Daarbij vindt iedereen zijn eigen plek, vindt aansluiting met de anderen. Onze medewerkers ondersteunen dit wanneer dat het nodig blijkt te zijn. De begeleiding is erop gericht dat iedereen binnen de groep leert om, zonder voorbij te gaan aan zijn eigen behoeften, rekening te houden met elkaar en bereid is elkaar te helpen en steunen waar nodig is. Immers: wanneer iedereen bereid is om rekening te houden met elkaar, hoeft de individuele mens zich minder aan te passen.

Wij verwachten van onze cliënten, medewerkers en vrijwilligers dan ook dat zij deel uit wíllen maken van deze gemeenschap. Dat zij het contact en de verbinding aan willen gaan. Hierbij vinden wij het belangrijk om ons als gemeenschap niet af te sluiten van de wereld om ons heen. Dit is belangrijk voor de individuele bewoners, maar ook als ‘geheel’. Onze bewoners ondernemen ook activiteiten ‘buiten de deur’ of doen, wanneer dat bijdraagt aan hun ontwikkeling, vrijwilligerswerk of lopen stage. Daarnaast organiseren we regelmatig gezamenlijke activiteiten of stellen ‘het huis’ open voor mensen ‘van buiten’ zonder daarbij afbreuk te doen aan de bescherming die Titurel biedt aan zijn bewoners.

In de gemeenschap wordt gezorgd voor elkaar: gestructureerd in de taken, in de professionele zorg van medewerkers voor bewoners, maar, op een andere manier, óók door bewoners voor elkaar en soms ook voor de medewerkers. De hele dag door, op een vanzelfsprekende manier. Er wordt samen geleefd, er worden samen taken uitgevoerd waarbij iedereen zijn aandeel levert. Als een bewoner het moeilijk heeft, krijgt hij niet alleen van de medewerker maar soms ook van zijn medebewoner een compliment, of wordt er een grapje gemaakt om iemand op te beuren. We proberen de inzet van iedereen én de kwaliteiten die ieder heeft, zichtbaar te maken voor iedereen.

Vanuit deze sfeer stopt het zorgen voor elkaar niet bij het vervullen van de incidentele taak, maar wordt een vanzelfsprekendheid waarbij verantwoordelijkheid en betrokkenheid voor elkaar gevoeld wordt. En waarbij iedereen er zich ook bewust van is dat hij hier een speciale plaats in inneemt. De gemeenschap wordt een zorgzame gemeenschap, waar ieder daar waar mogelijk bijdraagt op zijn eigen wijze. Een gemeenschap waar iedereen zich prettig voelt omdat hij ook mag zijn wie hij is en hij er van uit kan gaan dat er rekening gehouden wordt met zijn behoeften.

   o   Ontwikkeling

De begeleiding is erop gericht dat iedereen kan werken aan zijn eigen ontwikkeling. Ontwikkelen doe je zelf, maar daar heb je ook anderen bij nodig: alleen, geïsoleerd van de mensen om je heen stagneert de groei.

Wij zien ‘ontwikkeling’ niet alleen als het zetten van grote stappen met duidelijke meetbare resultaten, maar ook met de eigen weg vinden binnen het leven. Mét de aanwezige beperkingen een goed, gelukkig leven te kunnen leiden, met het vinden van aanknopingspunten om de mogelijkheden die er wel zijn optimaal te benutten. Het gaat er om iemand nieuwe, verrijkende ervaringen mee te laten maken en mogelijkheden te creëren zodat iemand in het leven kan doen wat hij graag wil.

Dit vraagt veel van onze begeleiders: héél zorgvuldig kijken en ontrafelen, ontdekken wat belangrijk is voor iemand, wat er op het spel staat voor de bewoner. Onze opdracht is om mogelijkheden op te zoeken, hoe klein en verborgen ook, en deze te benutten, te stimuleren, vanuit een positieve benadering, zodat elke keer kleine stapjes gezet kunnen worden.

Dán blijkt ineens dat mensen veel meer kunnen dan wat ze zelf gedacht of gedurfd hadden, dat ze zichzelf overtreffen. Dan blijkt een bewoonster ineens te kunnen stralen tijdens haar uitvoering van haar eigen gemaakte rap. Dan blijkt één van de bewoners een fantastische klasse-assistent te zijn, die op deze manier zelf ook kan bijdragen aan de ontwikkeling van anderen. Hij leert zelf terwijl hij anderen helpt leren. Zo is dat ook voor de begeleiders: in het werken blijven we onszelf ook ontwikkelen: alleen dan hebben we anderen ook iets te bieden.

o   Ritme en tijd:

Bij Titurel leven we met de tijd: het ritme van de dag, van de week en van het jaar vindt een afspiegeling in de planning en voortgang van de dag, in de vaste gewoonten en gebruiken: in de organisatie van het dagelijkse leven.

Dat vinden we belangrijk: het vastgestelde ritme geeft structuur, regelmaat en maakt het leven overzichtelijk en – zover als mogelijk- voorspelbaar. We waken ervoor ons daarbij niet slaafs te laten leiden door kloktijden, maar volgen een natuurlijke cyclus. Het uitgangspunt is dat het ritme houvast biedt en geen rigide dwang vormt. Steunend is, geen belasting vormt.

Het volgen van het ritme zien we terug in de vaste dagindeling, met de dagopening, waar we een positieve, gezamenlijke, start maken van de werkdag. Iedereen krijgt ruimte om, wanneer daar behoefte aan is, iets te delen met de anderen, de dag wordt even doorgenomen, wat gaat iedereen doen, zijn er speciale gebeurtenissen? Ieder gaat aan het werk, in de pauzes en bij de maaltijd treffen we elkaar weer.

Iedereen heeft in zijn werkweek een eigen, vast gevolgde ritme, met de terugkerende taken en bezigheden.

De week wordt gezamenlijk afgesloten op vrijdagmiddag. We staan even stil bij de gebeurtenissen van de afgelopen week: was er iets bijzonders voor iemand of voor de groep? Maar ook: spelen er buiten Titurel belangrijke dingen of wat zien we in de natuur? Zijn er feesten in voorbereiding: bij ons, of in andere culturen? We staan stil bij wat er goed is gegaan, en misschien ook wat minder goed en we sluiten het af. Iedereen gaat het weekend in om op maandagochtend weer met een schone lei te beginnen.

Het ritme van het jaar wordt ondersteund door de viering van de jaarfeesten en in activiteiten die telkens weer terugkomen: het knotten bij Staatsbosbeheer in de eerste maanden van het jaar, het uitreiken van de getuigschriften in juni (waar de talenten en prestaties van de bewoners nog een keer zichtbaar gemaakt worden), de gezamenlijke vakantie in juli….

De regelmaat in wat er gebeurt, het voorspelbare, blijkt in de praktijk steunend voor veel bewoners. Het geeft overzicht en veiligheid, rust en duidelijkheid voor de bewoners. Door het bewust stil te staan bij de beleving van het moment, bij wat er gebeurt, dat af te sluiten en daarna weer aan iets nieuws te beginnen, wordt het tempo van leven afgestemd op de mens.