Advent viering, tekst door Monique

Het dwarrelen van de herfstbladeren is bijna voorbij en hier bij Titurel bereiden we ons voor op een nieuw seizoen.  Op kousenvoeten komt de winter aangeslopen, berijpte taferelen aan de bosrand en onze pauw die buiten resoluut plaats neemt aan het verwarmingsrooster.

Na de onrust van de herfst is winter het seizoen van naar binnen keren, stilte en contemplatie.  De rust die maakt dat we onze krachten behouden om in het voorjaar weer in volle glorie naar buiten te treden. Vernieuwd en vol plannen.  Maar juist in de winter is het ook zo fijn om binnen te zijn, samen, en in de warmte spelletjes te spelen.

De aftelling naar kerst is nu officieel begonnen en dat vieren we hier graag met een ritueel. De eerste adventskaars mag aan in de aftelling naar de geboorte van het Christuskind.  Dit kind als symbool voor de verlichting van de mensheid.

Dus ja, Titurel gonsde vandaag.  Het is advent en we zijn met zijn allen naar de kapel getrokken.

Onze prachtige kapel, met een grote spiraal van dennengroen op de grond, symbool voor het naar binnen keren, naar je centrum gaan. In het midden van de spiraal flakkert een eenzame kaars, symbool voor licht en verbondenheid.  En wij allen er omheen, samen, zingend.

En zo hebben we één voor één de tocht gemaakt naar het centrum van de spiraal, rustig en heel bewust stappend, om daar ons eigen kaarsje aan te steken aan die ene grote kaars in het midden.

Dan mochten we ons eigen lichtje naast het pad plaatsen, voorzichtig. En zo werd het langzaam aan een twinkelende spiraal van licht, warmte en verbondenheid.

Laat die winter nu maar komen…